BLOG
23-03-2016
1001. Schaamte
Gisteravond, na een lange, deprimerende dag vol afgrijselijke beelden, verhalen en ooggetuigeverslagen uit Brussel, snakte ik naar Married At First Sight. Ik wilde iets zien zonder dood en verderf, ik moest mijn gedachten verzetten. Ik had daar zeer dringend behoefte aan, al was het maar voor even. Ik keek naar MAFS, maar al snel merkte ik dat het me niet ging lukken; ik bleef aan Brussel denken. Ik ergerde me aan de mensen in MAFS die met elkaar trouwen zonder elkaar te kennen, ik ergerde me aan mezelf. Ook schaamde ik me, ik had een schuldgevoel dat ik op deze inktzwarte dag naar zo'n niets-aan-de-hand-programma zat te kijken. Een schuldgevoel ten opzichte van de slachtoffers in Brussel. Ik lag hier languit op mijn bank, zij zijn dood.
Tien minuten hield ik het vol, toen zapte ik weer terug naar de Vlaamse tv, naar de talkshow waar gasten vertelden over hun dag. Er kwam ook een reportage voorbij waarin werd getoond hoe een onderwijzeres het nieuws behandelde in haar klas vol jonge kinderen. Dat deed die juf heel goed. Uiteraard kwamen in de talkshow ook de beelden weer voorbij die ik al vaker had gezien. Ik wilde ze niet zien, maar ik moest.
Om 22.00 uur begon Nieuwsuur. Wilde ik niet naar kijken, deed ik toch. De eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat nog een keer naar MAFS zapte, maar toen ik twee veel te dikke bovenarmen in een trouwjurk zag, wist ik: nee, niet vandaag. En dus keek ik weer naar Nieuwsuur. De aflevering duurde zo lang, dat ik na afloop meteen kon doorzappen naar Pauw. Opnieuw ooggetuigen, opnieuw de beelden. Had ik geen zin in, toch bleef ik kijken.
Rond 23.30 uur had ik genoeg ellende voor mijn kiezen gehad en ging ik naar bed. Ik sloeg Odessa Star van Herman Koch open. Ik wilde niets liever dan de echte wereld inruilen voor een fictieve, maar dat lukte maar ten dele. Ook tijdens het lezen spookte Brussel door mijn hoofd. Ik las hele alinea's zonder te weten wat ik had gelezen. Het drong niet tot me door. Na een pagina of zes sloeg ik het boek dicht. Ik deed het licht uit en hoopte snel in slaap te vallen. Zodat deze kutdag eindelijk voorbij was.