BLOG
15-03-2016
995. Belazerd
Mijn Temptation Island-avontuur zit erop. Net een poging gedaan de aflevering van donderdag te kijken, maar het is me niet gelukt. Na een kwartier ergernis was ik er klaar mee. Ik kan er niet meer naar kijken, ik vind het niet leuk meer. Het gedoe met Marvin en Louise is zo overduidelijk nep - ik voel me belazerd, als kijker. Haast beledigd. Leef ik mee met die lui, vooral met die arme, zielige Louise, voeren ze een act op. Grrr.
Ik weet het, TI is pure trash, maar ik wil wel graag het idee hebben dat het echt zou kunnen zijn. Eventueel. Mogelijk. Heel misschien. Maar dat idee is compleet verdwenen. Alles wat Marvin en Louise zeggen en doen, is bedacht door de programmamakers. Alle leugens die Marvin en Louise over ons uitstorten, komen uit de koker van de makers. Die zullen dat uiteraard glashard ontkennen, maar daar worden ze dan ook voor betaald: leugens verkopen.
Ook zwaar irritant is dat de hele aflevering bestaat uit flashbacks uit eerdere afleveringen. Gek word ik ervan. Af en toe een flashbackje, oke, kan ik mee leven, maar dit gaat echt te ver. Alles is een grote flashback. De reden snap ik wel: te weinig materiaal. Ze hebben geen idee hoe ze een aflevering van 45 minuten moeten vullen.
Ook niet te harden: de lelijkheid, de domheid, de totale leegheid van al die types. Neem zo'n Jolyn. Holy shit. Als die begint te blaten, ga ik zowat over mijn nek. Ik zet het geluid uit en sluit mijn ogen. Wanneer ik mijn ogen weer open, hoop ik dat die geit uit beeld is.
Zo kijk ik TI. Dat kan natuurlijk niet. Dus heb ik besloten ermee te kappen. Het heeft vrees ik ook te maken met de ongekende schoonheid die ik in Parijs heb gezien; de meedogenloze lelijkheid van Temptation Island doet daarna pijn aan de ogen. Wel jammer is dat ik mijn guilty pleasure kwijt ben.
