BLOG
03-03-2016
989. Room
Het schattige knulletje op de foto hiernaast is Jacob Tremblay. Hij is 9 jaar jong. Jacob speelt de hoofdrol in Room, die vanaf vandaag in de bioscopen draait. Jacob doet dat zo onwaarschijnlijk weergaloos dat hij op z'n minst genomineerd voor een Oscar had moeten worden. Dat is niet gebeurd. De reden? Geen idee.
Brie Larson, die in Room zijn moeder speelt, was wel genomineerd voor een Oscar. Ze won 'm. De film zelf was ook genomineerd. Won geen Oscar. Maakt allemaal geen reet uit, want Room is een briljante film. Ik heb 'm al gezien en ik was er kapot van. Dat gebeurt me toch heel zelden, maar Room kreeg het voor elkaar. Beter gezegd: Jacob Tremblay kreeg het voor elkaar. Dit 9-jarige gastje kreeg mij bijna aan het huilen. Van pure ontroering. En dan te bedenken dat Jacob 7 was tijdens de opnamen. 7! Niet te geloven.
Nu moet ik natuurlijk iets gaan vertellen over de inhoud van Room, maar dat wil ik eigenlijk niet, omdat ik bang ben dat ik te veel verklap. Laat ik me dus beperken tot het gruwelijke beginpunt van de film. Een jonge vrouw, Ma, en haar 5-jarige zoontje Jack worden gevangen gehouden in een kamer. Jack is nooit buiten die kamer geweest; die kamer is zijn hele wereld. Ma en Jack doen alles in die kamer. Andere mensen heeft Jack nooit gezien, op een man na: Old Nick. Deze Old Nick brengt boodschappen en doet dingen met Ma die zij niet prettig vindt. Jack verschuilt zich op die momenten in de kast. Hij ziet niets, maar hoort alles. Jack weet niet beter dan dat de kamer waarin hij en Ma leven de wereld is. De andere realiteit, buiten de kamer, bestaat voor hem niet. Want daar heeft Ma nooit over verteld. Op een dag besluit Ma Jack de waarheid te vertellen. Want ze heeft een plan bedacht om te kunnen ontsnappen uit de kamer. Eigenlijk begint Room dan pas echt. Meer vertel ik niet.
Room is een spannende, gelaagde film. Hij is hartverscheurend, verontrustend, gevoelig, maar ook hoopvol en optimistisch. Room graaft diep. En laat een nog diepere indruk na. Het is begin maart, maar Room is nu al een van de beste films van het jaar. Met een uitzonderlijk hoofdrolspelertje. Dat op z'n minst genomineerd voor een Oscar had moeten worden.
(Ik wilde hier de trailer droppen, maar dat doe ik niet: die verraadt veel te veel. Word ik trouwens knettergek van, van die trailers vol spoilers. Ze laten zo veel zien dat je de film niet meer hoeft te kijken.)
